Samoakceptacja

Temat rzeka, podobnie jak definicja piękna czy kwestia patriotyzmu.
Dlatego dzisiaj tylko moje skromne zdanie...
Nie znam kobiety, która nie miałaby sobie nic do zarzucenia; za grube nogi, za cienkie włosy albo nie taka cera. Dlaczego tak trudno jest polubic siebie takim, jakim się jest?
*Moim zdaniem, myślenie tylko o sobie i swoim wyglądzie jest postawą czysto egoistyczną.* Jest przecież tyle ciekawszych rzeczy do roboty i tematów do dyskusji.
Dziś dziewczyny narzekają na zbędne kilogramy i na siłę próbują rozmaitych diet ale gdy będą chciały zajśc w ciążę, całą pracę nad ciałem przecież szlag trafi. Ja nie widzę w tym sensu. Chyba, że potem skatują się kolejną dietą albo będą cwiczyc do upadłego. *Takie błędne koło.* A wszystko po to, by na pewien (zwykle krótki) okres ciało prezentowało się w miarę jako tako. I nawet jeśli już będzie dobrze, to i tak zawsze znajdzie się coś, na co będzie można sobie ponarzekac. *Zauważyłam, że Polki nie umieją docenic tego, co już osiągnęły, jakby tego nawet nie zauważały.*
Zerknęłam na artykuły grudniowego Shape i moje przemyślenia doskonale odzwierciedlają artykuły w tej gazecie. Zaciekawionym polecam grudniowy numer.
*Życie jest tylko jedno* ; po co marnowac je na zamartwianie się? Po śmierci nie będzie już istotne, jak wyglądaliśmy, a ludzie bardziej zapamiętają nas ze względu na charakter, a nie na to, czy nasz tyłek zmieścił się w spodnie w rozmiarze XXS.
Beth Ditto jako przykład akceptującej się, świadomej swojej urody odważnej kobiety. : )